Geçen yaz mevsimiydi. O zaman İlk Okul üçüncü sınıf öğrencisi olan kızımla marketten alışveriş yapmış, yaya olarak evimize dönüyorduk.
Önümüzde sarışın ve uzun saçlı, tahminen üç-dört yaşlarında bir erkek çocuğunun elinden sıkıca tutmuş orta yaş üzeri bir kadın yürüyordu. Sarışın çocuk parka doğru hamle ettiğinden onları geçmiş olarak yolumuza devam ederken kızım açıklama yaptı.
-Baba biliyor musun o kadınla çocuk bizim binada oturuyorlar.
Öyle mi? dedim kızıma. Kızım açıklamalarına devam etti.
Çocuğun annesi Türk, babası İngilizmiş. İngiltere'de oturan aile Yaz Tatilinde kısa bir süre için İstanbul'a geliyorlarmış. Apartmanda ki yaşlı kadın da dolayısıyla sarışın çocuğun anneannesi oluyormuş.
Bir kaç gün sonra kızımla parka giderken apartman kapısından Oliver ile anneannesi de çıkış yapıyorlardı. Oliver atak yaparak anneannesinin elinden kurtularak parka doğru koşmaya başladı. Daha parka varmadan kaldırım üzerine yüzü koyun düştü. Canı yandığından olacak şiddetli bir şekilde ağlamaya başladı. Anneannesi de adımlarını hızlandırarak torununa doğru koşmaya başladı. Bu duruma şahit olan kızım bana ne desin?
-Aaa. Baba bak!.. Oliver Türkçe ağlıyor.
Mehmet İNCİ
24/09/2017
Pendik İstanbul
"Uzay Çağı Öyküleri"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder