Ülke çapında ün yapmakla kalmamış, kıtalar arası isim yapmış bir şirket. İthalat ve ihracat alanlarında ülkeye katma değer vermiş, binlerce çalışana kucak açmış, hayır hasenatla ülkesine mührünü vurmuş güzide bir şirket.
Lakin çalışanlarını sigortalı yapmadığı daha sonra anlaşılan bu güzide şirketimiz elemanlarından bir kaçını kapının önüne koyar. İş akitleri feshedilen işçiler:
-”Bu kadar zaman çalıştık. Bari tazminat gibi bir şeyler veriniz” talebinde bulunurlar.
Şirket sahipleri önceleri bu talebe sıcak bakarlar. Anlaşarak haklarının biraz da olsa karşılanması babından bir miktar ücret ödemeyi kabul ederler. Kapı önüne konan eski çalışanların yüreklerine soğuk su serpilmiştir. En azından bu zamana kadar çalıştıklarının karşılığını alabileceklerdir. Bu soğuk kış mevsiminde kapı önüne konuluvermek ağırlarına gitse de sineye çekilir de, ya evdeki sabi bebelere, çoluk -çocuğa, iyi günde kötü günde dertlerine ortak oldukları, aynı yastığa baş koydukları eşlerine karşı mahcubiyetleri sineye çekilebilir mi?
Telefon çalar. Bekledikleri hayırlı ve güzel haberin ilan edileceğini şiddetle tahmin etmektedirler. Şirket yetkilisidir telefonun ucundaki ses.
- “Efendim”.der. “Yetkili kurullarda ve alanında uzman, iyi dini eğitim almış hocalarımızla sizin konunuzu görüştük. Size vermeyi taahhüt ettiğimiz parayı almanız maalesef caiz değilmiş. Bu konuda oldukça üzgünüz.”
“Bir dakika“ der kapı önüne konulan eski çalışan. Ve şunu sorar:
-”Bizleri bunca sene çalıştırıp sigortalamamanız, sorgusuz sualsiz kapı önüne koymanız ve üstelik te tazminatımıza el koymanız caiz midir?
Mehmet İNCİ
“Uzay Çağı Hikayeleri”
07/03/2016
İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder