Arazilerinde genellikle çam, meşe, ardıç, kuzey yakalarında ise yer yer gürgen ağaçlarının olduğu, yerleşim yerlerinin yamaçlarda oluşturulup, düz yazı ve ovaların tarıma, bostanlara bırakıldığı, ilkokullarında sabahlı-öğlenli eğitim yapıldığı, sabah akşam köyden şehre, şehirden köye dolmuşların sefer yaptığı, yaşlıların hürmet, çocukların şefkat gördüğü bir Anadolu köyü.
Komşu iki ailenin evleri ile evlerinin içinde bulunduğu geniş avluya sahip bahçeleri de komşudur. Alt giriş katta tavukların kümesleri ve büyükbaş hayvanların ahırlarının bulunduğu, üst katında ise aile fertlerinin oturduğu kerpiç duvarlı evlerde pişen yemeklerin kokuları komşu evlere ışık hızından da daha hızlı ulaşmaktadır.
Komşu evlerin yaşlı teyzeleri kendi evlerinin önlerinde bir takım köy işleri ile meşgul olmaktadır. Bir teyzemiz bahçesinde özgürce gezen tavuklarına yem vermek için, köyde herkesin seslendiği ortak bir dil ile seslenmektedir.
-Gel bülü bülü. Gel bülü bülü. Bülü büüülüüüüüüüü..
Bu seslenmeden rahatsız olan diğer komşu teyze kendi kendine şöyle seslenmektedir.
-Ne şangırdamalı ne biyin. Ben hiç şangırdaman.
Mehmet İNCİ
Uzay Çağı Öyküleri
24/05/2021
Karabük.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder