Bir Perşembe akşamıydı. Semtin elektrikleri aniden kesilmişti. Uzun uğraşlara rağmen tamiratı yapılamamıştı. Yaşlı aile sakinleri “ne güzel oldu, böyle karanlığı da özlemişiz” dercesine uzaklara, çocukluk anılarına kadar giderken, yeni nesil “bu çağda da elektrik kesintisi mi olurmuş” diyerek sitem ve isyankarca tavırlar içerine girmekteydi. Bilgisayarların, cep telefonlarının ve tabletlerinin şarjları bitmişti. Bu hal ve durum içerisinde tüm semt sakinleri uykuya daldı. Nihayet sabah ezanına yakın bir zamanda şehre elektrikler verildi.
Sabah uyandıklarında elektriklerin geldiğini gören semt halkı, alelacele cep telefonlarını şarj etme yarışına başlamışlardı. Güne geç başlayan bir çok kimseler de elektronik cihazlarını şarj etmekten mahrum kalmışlardı. Kahvaltılarını bitiren semt sakinleri Cuma Namazı için hazırlıklara başladılar. Hazırlıklarını bitirenler Mahalle Camisine doğru ağır adımlarla ilerleyerek namaz için mescitte yerlerini aldılar. Nihayetinde kalabalık bir cemaat eşliğinde Cuma Namazı kılındı. Cami görevlisi özellikle her zamankinden daha mutlu ve huzurluydu. Sevinci yüzüne yansımıştır. Gözleri bir ayrı parlamaktadır bu gün. Elektrik kesintisi nedeniyle şarjları olmayan telefonlar evlerde bırakılmıştı. Dolayısıyla bir önceki haftalara göre namaz esnasında cep telefonlar pek fazla çalmamıştı. Hatta hiç çalmadı da denilebilirdi.
Derken namazın hemen akabinde Cami Cemaatine doğru dönmek ve birkaç cümle ile hitap etmek ister:
-Muhterem cemaatim. Bugün sizlerden oldukça memnun kaldım. Her zamankinden ziyade mutlu ve huzurlu oldum. Sayenizde hep beraber huzurlu bir namaz kıldık.
-Namaz esnasında cep telefonlarınız çalmadığı için sizlere ayrı ayrı teşekkür ederim.
Mehmet İNCİ
17/09/2023
Pendik. İstanbul
Uzay Çağı Öyküleri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder